Του Μάριου Χαννίδη*
Το περασμένο Σάββατο (13/2/21) οι πολίτες είτε δια ζώσης, είτε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, έγιναν μάρτυρες μιας βίαιης επίθεσης αστυνομικών εναντίον πολιτών οι οποίοι διαμαρτύρονταν ειρηνικά. Έτυχε να είμαι μάρτυρας των επεισοδίων καθότι εκείνη την ώρα περνούσα από την περιοχή όπου τα επεισόδια βρίσκονταν στην κλιμάκωση τους και είδα αιμόφυρτους ανθρώπους να προσπαθούν να προστατευθούν.
Τώρα, μετά από όλο εκείνο το κακό με μια νεαρή γυναίκα να κινδυνεύει να έχει μερική απώλεια όρασης και αρκετούς τραυματίες, ξεκίνησε ένα νέος γύρος αλληλοεπίρριψης ευθυνών για το ποιος φταίει. Διατάχθηκε έρευνα από τους καθ’ ύλην αρμόδιους επιχειρώντας να μετακυλήσουν τις ευθύνες τους στους απλούς αστυνομικούς οι οποίοι προφανώς πήραν οδηγίες για να καταστείλουν την εκδήλωση. Είδαμε ότι ο Αρχηγός της Αστυνομίας ζήτησε από την Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων κατά της Αστυνομίας (ΑΑΔΙΠΑ) τη διεξαγωγή έρευνας. Απαιτούμε η αλήθεια να λάμψει. Ποίοι είναι οι υπεύθυνοι οι οποίοι έδωσαν τις οδηγίες; Αποφάσισαν από μόνοι τους οι αστυνομικοί και πήραν τον νόμο στα χέρια τους;
Η έρευνα από την ΑΑΔΙΠΑ δεν αρκεί.
Θα πρέπει η έρευνα να διεξαχθεί και να ολοκληρωθεί άμεσα και να εξετάζει ποιές οδηγίες είχαν οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στην διαδήλωση, ποιοι τις έδωσαν και εάν οι αναφορές της ΑΣΔΥΚ (Κλάδος Αστυνομικού Σώματος) περί παράνομων οδηγιών ευσταθούν. Όλοι γνωρίζουμε πως οι χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί στο πεδίο εκτελούν οδηγίες και διαταγές, που τους δίνονται, βάσει των νόμων και των διαταγμάτων, που άλλοι αποφασίζουν. Έτσι δεν μπορεί να αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Την ίδια στιγμή θα πρέπει να εξεταστεί το ίδιο το διάταγμα για απαγόρευση διαδηλώσεων και διαμαρτυριών. Το να απαγορεύεις στους πολίτες το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι σαν να απαγορεύεις στους εργαζόμενους το δικαίωμα στην απεργία. Το δικαίωμα των πολιτών στην διαμαρτυρία είναι αναφαίρετο. Τα οργανωμένα σύνολα που διοργανώνουν αυτές τις διαμαρτυρίες θα πρέπει να δίνουν ξεκάθαρες οδηγίες στα μέλη τους να δρουν ειρηνικά, γεγονός που ενισχύει τα δίκαια αιτήματά τους. Σε καμία όμως περίπτωση η αναρχία που προκαλείται δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή: είτε αυτή προέρχεται από τα όργανα της τάξης που ασκούν βία είτε από ομάδες πολιτών που καλούν τα μέλη τους να δρουν ως κουκουλοφόροι και με βιαιότητα. Τέτοιες υποδείξεις υπονομεύουν το αναφαίρετο και δημοκρατικό δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Ούτε το ένα ούτε και το άλλο έχουν θέση σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό ευρωπαϊκό κράτος.